Το μαντείο των Δελφών ήταν το πιο φημισμένο Μαντείο στην αρχαία Ελλάδα και τύχαινε του σεβασμού όλου του τότε γνωστού κόσμου. Οι χρησμοί που έδωσε κατά καιρούς έμειναν στην ιστορία! Κάποιοι από αυτούς μας εντυπωσιάζουν αφού επαληθεύθηκαν ιστορικά.
Ιστορικοί χρησμοί
• Στον βασιλιά της Λυδίας τον Κροίσο, όταν ρώτησε αν θα μιλήσει ο πανέξυπνος αλλά άλαλος γιος του. Ο χρησμός: «Λύδα, βασιλιά πολλών ανθρώπων, ανόητε Κροίσε, να μην εύχεσαι να ακούσεις ποτέ την πολυπόθητη φωνή του γιου σου. Καλύτερα να μείνει μακρυά σου, γιατί θα μιλήσει τη μέρα της συμφοράς σου». Η ιστορική έκβαση: Όταν οι εχθροί κυρίευσαν την πόλη και ένας στρατιώτης μπήκε στο παλάτι για να σκοτώσει το βασιλιά,
ο γιος του ούρλιαξε: «Μη σκοτώνεις τον Κροίσο!». Μίλησε αλλά δεν κατάφερε να σώσει τον πατέρα του από το θάνατο.
• Στο στρατηγό Επαμεινώνδα από τη Θήβα. Ο χρησμός: «Να αποφεύγεις το Πέλαγος». Η ιστορική έκβαση: O Επαμεινώνδας τελικά σκοτώθηκε στη μάχη της Μαντινείας, σε ένα μέρος με την ονομασία «Πέλαγος».
• Στον Πύρο, βασιλιά της Ηπείρου. Ο χρησμός: «Θα πεθάνεις μόλις αντικρίσεις την πάλη ταύρου και λύκου». Η ιστορική έκβαση: Όταν ο Πύρρος βρισκόταν στο Άργος, συνάντησε στο δρόμο του ένα άγαλμα που αναπαριστούσε μια μάχη ανάμεσα σε έναν ταύρο και ένα λύκο. Τότε, ένα κεραμίδι από κατεστραμμένη στέγη, έπεσε στο κεφάλι του και τον σκότωσε.
• Θεμιστοκλής. Όταν οι Πέρσες βάδιζαν προς την Αθήνα, το 480 π.Χ., οι Αθηναίοι ζήτησαν χρησμό από το Μαντείο των Δελφών. Η Πυθία συμβούλευσε την πόλη ότι θα σωθεί από τα ξύλινα τείχη της. Πολλοί κατάλαβαν πως έπρεπε να χτίσουν ξύλινα τείχη γύρω από την Ακρόπολη και να οχυρωθούν εκεί για να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες. Ο στρατηγός Θεμιστοκλής όμως έπεισε τους Αθηναίους ότι τα ξύλινα τείχη τους ήταν ο στόλος τους. Έτσι ο Αθηναικός στόλος κατέστρεψε τον Περσικό στην Σαλαμίνα. Αυτοί που ερμήνευσαν λανθασμένα τον Δελφικό χρησμό χάθηκαν ύστερα από σύντομη Περσική πολιορκία.
• Οδυσσέας. Ο Οδυσσέας ενημερώνεται από χρησμό του μαντείου των Δελφών ότι θα σκοτωθεί από τον γιο του. Υποθέτει όμως ότι ο χρησμός εννοεί τον Τηλέμαχο, τον οποίο και εξορίζει σε γειτονικό νησί. Ο Τηλέγονος, γιος του Οδυσσέα και της Κίρκης, φθάνοντας στην Ιθάκη, πλησιάζει τη βασιλική κατοικία του Οδυσσέα, αλλά οι φρουροί δεν του επιτρέπουν να δει τον πατέρα του. Ακολουθεί συμπλοκή και ο Οδυσσέας, νομίζοντας ότι επέστρεψε ο Τηλέμαχος, επιτίθεται στον Τηλέγονο οπότε ο Τηλέγονος σκότωσε άθελά του τον ίδιο του τον πατέρα, του οποίου το πρόσωπο δεν είχε αντικρύσει ποτέ στη ζωή του, με το δηλητηριώδες κεντρί (άκανθα) της ουράς ενός σαλαχιού.
• Φάλανθος. Ο Φάλανθος πριν ξεκινήσει σαν αποικιστής τον 7ο π.Χ αιώνα ζήτησε χρησμό από το μαντείο των Δελφών. Η Πυθία του είπε πως θα κατακτούσε μια πόλη όταν θα αισθανόταν βροχή κάτω από καθαρό ουρανό. Φθάνονταν στην Ιταλία παρόλο που είχε αρκετές νίκες δεν κατόρθωσε να καταλάβει κάποια πόλη. Κάποια μέρα απογοητευμένος έγειρε το κεφάλι του στα γόνατα της γυναίκας του Αίθρας. Εκείνη τότε άρχισε να κλαίει και τα δάκρυά της έβρεξαν τα μαλλιά του Φάλανθου. Τότε αυτός συνειδητοποίησε το νόημα του χρησμού: Τα δάκρυα της γυναίκας του ήταν η βροχή που έπεφτε από καθαρό ουρανό, αφού το όνομά της ήταν Αίθρα (καθαρός ουρανός). Την επόμενη μέρα κατάκτησε την πόλη του Τάραντα.
• Ο Θεαγένης από τη Θάσο . Ο Θεαγένης, γιος του Τιμοσθένη ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Ολυμπιονίκες της αρχαίας Ελλάδας. Νίκησε τρεις φορές στα Πύθια, εννέα στα Νέμεα και δέκα στα Ίσθμια, άλλοτε στην πυγμαχία και άλλοτε στο παγκράτιο γι αυτό μετά τον θάνατό του, στήθηκε το άγαλμά του στη Θάσο. Ο Παυσανίας διηγείται ότι κάποιος που αντιμετώπιζε τον Θεαγένη όσο ζούσε, χωρίς να καταφέρει να τον νικήσει, πήγαινε και χτυπούσε το άγαλμα του κάθε βράδυ. Ένα βράδυ, καθώς εκείνος χτυπούσε το άγαλμα, αυτό ξεκόλλησε, έπεσε επάνω του, και τον σκότωσε. Τα παιδιά του, κατηγόρησαν το άγαλμα για φόνο. Έτσι οι Θάσιοι έριξαν το άγαλμα του Θεαγένη στη θάλασσα και εξόρισαν τους απογόνους του. Μετά απ' αυτό, ξηρασία και λιμός έπληξε την Θάσο και ο λαός υπέφερε. Οι Θάσιοι τότε ζήτησαν χρησμό από τους Δελφούς και ο χρησμός τους είπε να διορθώσουν την αδικία που έκαναν. Τότε οι Θάσιοι έφεραν πίσω στο νησί όλους τους εξόριστους. Η ξηρασία όμως και ο λιμός συνεχίστηκαν γι αυτό ξαναζήτησαν τη συμβουλή του μαντείου. Τότε η Πυθία τους είπε για το άγαλμα του Θεαγένη που είχαν πετάξει στη θάλασσα. Και ενώ εκείνοι ανησυχούσαν για το πώς θα βρουν το άγαλμα, κάποιοι ψαράδες το έπιασαν στα δίχτυα τους και το έφεραν στη στεριά. Η ξηρασία σταμάτησε και από τότε οι Θάσιοι άρχισαν να προσφέρουν θυσίες στο θεό-θεραπευτή Θεαγένη.
Ιδιαίτεροι χρησμοί
Όταν ρώτησαν την Πυθία ποιος είναι ο πιο σοφός Έλληνας, εκείνη απάντησε: Ο χρησμός: «Σοφός μεν Σοφοκλής, σοφότερος δ’ Ευριπίδης, αλλά σοφότερος πάντων Σωκράτης εστί» Ο Σωκράτης απάντησε:«Με είπε σοφότερο επειδή εγώ γνωρίζω πως τίποτε δε γνωρίζω»! Στον Μέγα Αλέξανδρο, κατά την επίσκεψή του στο Μαντείο των Δελφών, η Πυθία, του είπε : «Γιε μου, είσαι ακαταμάχητος»! .
Εκείνη όμως το είπε, γιατί ο Αλέξανδρος, παρόλο που είδε την Πυθία να απέχει από χρησμοδότηση, τη σήκωσε στα χέρια του για να τη μεταφέρει στο Ιερό του Απόλλωνα και της ζήτησε χρησμό για την εξέλιξη της μεγάλης εκστρατείας του. Όταν η Πυθία αντιστάθηκε στο αίτημά του, εκείνος την αγκάλιασε τρυφερά και χαμογελώντας την οδήγησε προς την πόρτα του Ιερού! Τότε εκείνη τον χαρακτήρισε ακαταμάχητο, με μειδίαμα στο πρόσωπό της! Πώς χρησιμοποίησε ο Μέγας Αλέξανδρος αυτόν το χρησμό; Μα φυσικά προς όφελός του, στρατηγικό και πολιτικό! «Ο χρησμός εδόθη από την Πυθία: Είμαι ακαταμάχητος»! Κανείς δεν μπορούσε να τον νικήσει και με την ιερή σφραγίδα της Πυθίας!
Στον αυτοκράτορα Ιουλιανό, όταν προσπάθησε να επαναφέρει το Μαντείο των Δελφών, μετά την παρακμή του λόγω της επικράτησης του Χριστιανισμού και της καταδίωξης της ειδωλολατρίας Ο χρησμός: «Είπατε τω βασιληι , χαμαί πέσε δαίδαλος αυλά,Ουκέτι Φοίβος έχει καλύβαν ου μάντιδα δάφνην,ου παγάν λαλεούσαν, απέσβετο και λάλον ύδωρ». Αυτός ήταν και ο τελευταίος χρησμός της Πυθίας. Σημαίνει: «Πείτε στον βασιλιά, πως έπεσε κατάχαμα το περίτεχνο οίκημα, κι ούτε ο Φοίβος Απόλλων έχει πια κατοικία, ούτε δάφνη μαντική, ούτε πηγή ομιλούσα, και το ομιλών νερό στέρεψε».
Αμφίσημοι χρησμοί που χαρακτηρίζονται διφορούμενοι
- Σε πλούσιο μέλλοντα πατέρα, που ρώτησε αν το παιδί του θα γεννηθεί αρσενικό ή θηλυκό..
Ο χρησμός: «Άρρεν ου θήλυ». Η εξήγηση: Ανάλογα με το πού θα τοποθετούσε κανείς το κόμμα, είχε και διαφορετική απάντηση: «Άρρεν, ου θήλυ» (αγόρι, όχι κορίτσι) ή «Άρρεν ου, θήλυ» (αγόρι όχι, κορίτσι)!
- Στους Σπαρτιάτες, στην αρχή του Πελοποννησιακού πολέμου όταν ρώτησαν αν θα νικήσουν στη μάχη.
Ο χρησμός: «Αν πολεμήσετε με όλη τη δύναμη σας, θα νικήσετε». Η εξήγηση: Αν νικιόνταν θα σήμαινε πως δεν είχαν πολεμήσει με όλη τους τη δύναμη, αν νικούσαν θα σήμαινε πως έδωσαν μάχη με τη μεγαλύτερη δυνατή προσπάθεια.
- Στον Καλλίστρατο, όταν ρώτησε αν θα δικαιωθεί με την επιστροφή του στην Αθήνα.
Ο χρησμός: «Στην Αθήνα θα τύχεις τα νόμιμα». Η εξήγηση: Νόμιμη θα μπορούσε να θεωρηθεί, όχι μόνο η αθώωσή του, αλλά και η καταδίκη του.
- Τι είπε η Πυθία στο βασιλιά των Λυδών Κροίσο που είχε ρωτήσει αν θα κέρδιζε πολεμώντας με τους Πέρσες. Ανάμεσα στα δύο βασίλεια ήταν το ποτάμι Άλυς.
Ο Χρησμός: Αν ο Κροίσος διαβεί τον Άλυ, θα καταστρέψει ένα μεγάλο βασίλειο. Ο Κροίσος ερμήνευσε τον χρησμό όπως ήθελε, κύρηξε τον πόλεμο κατά των Περσών και νικήθηκε. Τότε όλοι κατάλαβαν ότι το μαντείο εννοούσε ότι ο Κροίσος περνώντας τον Άλυ, θα καταστρέψει το δικό του βασίλειο.
- Σε μια από τις διασημότερες προφητείες του Μαντείου, ένας Στρατιωτικός ευγενής ρώτησε την Πυθία εάν θα πεθάνει στην μάχη. Η απάντηση της Πυθίας ήταν: Ήξεις αφήξεις ου εν τω πολέμω θνήξεις. Εάν μπει κόμμα μετά τo ήξεις ο χρησμός σημαίνει Θα πας, δεν θα γυρίσεις, στον πόλεμο θα πεθάνεις. Εάν, πάλι, μπει κόμμα μετά το αφήξεις, ο χρησμός σημαίνει: Θα πας και θα γυρίσεις, δεν θα πεθάνεις στον πόλεμο. Ο χρησμός δόθηκε χωρίς κόμμα και θα έβγαινε αληθινός όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα της μάχης.
Συμπέρασμα
Πως μπορεί να εξηγηθεί η Μαντική τέχνη? Η Πυθία, οι γυάλινες σφαίρες, το φλυτζάνι του καφέ, οι μαντικές κάρτες κλπ έχουν πράγματι τη δύναμη να προβλέπουν το μέλλον? Διαβάζοντας τους πιο πάνω χρησμούς φτάνουμε στο συμπέρασμα πως την απάντηση την έχει αυτός που ρωτάει. Από αυτόν εξαρτάται η έκβαση, η ερμηνεία και η επαλήθευση του μηνύματος που παίρνει. Από την δική του στάση.
Ας ρωτήσουμε όμως την σημερινή Πυθία να μας πει κάτι πάνω σε αυτό. Ας τραβήξουμε μια κάρτα από τα ΠΥΘΙΑΣ ΓΡΑΜΜΑΤΑ
Χρησμός: “Χρησμούς θαύμαζε.” Να εκτιμάς τους χρησμούς.
(Φωτογραφία κάρτας) Σχόλιο: Τι είναι ένας χρησμός? Ο χρησμός είναι μια απάντηση σε μια δεδομένη ερώτηση, που εξεταζόμενος από την σκοπιά της κβαντικής φυσικής, επηρεάζεται από τον χώρο, την ιδιαίτερη χρονική στιγμή και την συγκεκριμένη κατάσταση του ερωτώντος (Στην κβαντική φυσική το παρατηρούμενο σωματίδιο επηρεάζεται από τον παρατηρητή). Ο προορισμός του χρησμού είναι να αποκαλύψει βαθύτερες πτυχές της ύπαρξης μας, να μας δώσει κίνητρο για την βελτίωση της στάσης μας απέναντι στα ζητήματα που μας απασχολούν, με στόχο την ολοκλήρωση της κατανόησής μας. Το μαντείο λέει: Οι χρησμοί πρέπει να τυγχάνουν σεβασμού και εκτίμησης, για να μπορέσουν να αξιοποιηθούν στην επαλήθευσή τους « χρησμούς θαύμαζε. Να εκτιμάς τους χρησμούς». Μην τους περιγελάσεις γιατί οι συμβουλές των αρχαίων έχουν μεγαλύτερη αξία από όποιες προκαταλήψεις μπορεί να έχεις εναντίον τους. Αυτή η κάρτα σου λέει πως οι χρησμοί που θα πάρεις από εδώ, περικλείουν την υποκειμενικότητα σου δηλαδή το σύνολο των ψυχικών σου καταστάσεων την στιγμή που διερωτάσαι. Η Πυθία σου λέει: τράβηξε την επόμενη κάρτα με σεβασμό και εμπιστοσύνη! Εμπιστέψου τους χρησμούς γιατί δεν είναι δεισιδαιμονίες αλλά συνιστούν καταστάλαγμα αιώνων σοφίας και προάγουν ουσιαστικά την αυτογνωσία σου.